মিষ্টাৰ খিংখিঙীয়া

“হু আৰ ইউ তু জাজ.....”

তাৰ প্ৰভূত্ব দেখোৱাই চিঞৰি কোৱা কথাষাৰে সকলো সীমা ভাঙি দিয়াত মইও উত্তেজিত হৈ পৰিছিলো, “আই বিলং তু এ চচায়তি হোয়েৰ আনএমপ্লয়মেন্ট ইচ এ বিগ প্ৰব্লেম, আই ন’ দা চিতোয়েচন বেটাৰ দেন এনিবডি বিকজ আই চও দা আনএমপ্লইদ ইউথ, হোৱাট দে আৰ দুইং .....| এণ্ড দোন্ট থিংক দেট অনলি ফেমাচ এণ্ড ৰিন’ন ইনটেলচোৱেলচ কেন এনালাইজ দিজ থিংচ এণ্ড দেয়াৰ চলুচনচ আৰ অলৱেএজ গোড এণ্ড একচেপ্টেবল, ইভেন এ লিটল বয় কেন অলচ’ আনদাৰষ্টেণ্ড দা ৰিয়েল কণ্ডিচন এণ্ড কেন গিভ এ বেটাৰ আইডিয়া এবাউট দা থিংচ ইন হুইচ দে চাফাৰ, আই এক্সপেৰিয়েন্স দোজ থিংচ , চ লেট মি ৰাইট হোৱাটএভাৰ আই ৱান্ট, দণ্ট ট্ৰাই তু ইমপজ ইয়ৰ পাৰচেপচন আপন মি................. |

-খিংখিঙিয়া হৈছ’ কিয়........(খঙত দাঁত কৰচি)|

:তইহে খিংখিঙিয়া হৈছ, কথা ভালকে ক’বলৈ শিকিবি তাৰ পাছতহে আনৰ পৰা ভাল শুনাৰ আশা কৰিবি,  মই তোৰ লগৰ, কোনো চাকৰ নহয় যে এনেদৰে মোক উচ্চ স্বৰত কথা কবি |

-কে***.................... | (মুখৰ পৰা খঙত উলোৱা শব্দবোৰত নৰমতা হানি  এজন সুযোগ্য নেতাৰ দৰে পৰিস্‍হিতিৰ অনুধাৱনত কথাৰ সুৰ অলপ তললৈ কৰি বিজ্ঞজনৰ দৰে সি কাবলৈ ধৰিলে) মই তোক ক্ৰিটিচাইজ কৰা নাই......মই বচ ক’বলৈ উলাইছো যে তই ক’ব নোৱাৰ যে গাৱঁৰ মানুহবোৰে মদ খায় পৰি থাকে বুলি, তাক চৰকাৰে ক’লে বা কোনো বুদ্ধিজীৱিয়ে কলেহে ক’ব পাৰিবি | ইউ কেন্ট জেনেৰেলাইজ দিচ থিং |

কি....................................................!!!!!!!!!!!!!(আচৰিত)

বাৰু বুজিছো , কিন্তু কথাবোৰ কোৱাৰ ধৰণ আছে, যদি নিজৰ কথা আনে শুনিবই লাগে আৰু আনে গ্ৰহন কৰিবই লাগে নিজেও আনৰ কথা শুনাৰ আৰু গ্ৰহন কৰিবৰ ধৈৰ্য থাকিব লাগে |

আচৰিত থাকিলো যদিও ক’লো , “কথাবোৰ সৰুকে ক’লেও বুজি পাওঁ, ইমান চিঞঁৰিবৰ প্ৰয়োজন নাই |মইটো কোৱা নাই যে গাঁৱৰ সকলো মানুহে মদ খায়, অৱশ্যে অতিৰিক্ত মদ খোৱাৰ ফলত মানুহবোৰৰ যে ক্ষতি হ’ব পাৰে তাকেহে কম  বুলি ভাবিছিলো, ক’ব খোজা নাছিলো যে সকলো গাৱঁৰ মানুহে মদ খায়, কিন্তু মই যিমান মানুহ লগ পাইছো জীৱণত, দিনত ভদ্ৰ মানুহবোৰ ৰাতি আক ঘোৰ মদাহী, আমাৰ গাঁৱখন....আৰু হয়তো তাৰ বাহিৰে তাৰ গাঁৱৰ বাকীসকলে মদ নাখায় আৰু গোটেইমখা এমপ্লয়দ  ....... ” আৰু মনে মনে ভাবিলো অপিনিয়ন ৰাইটিং আৰু এনালাইটিকেল ৰাইটিংৰ মাজত পাৰ্থক্য কি,  হ’ব পাৰো মোৰে ভূল কিন্তু সি খিংখিঙাব লাগে কিয়, আজি নহয় সদায় সেই একে সিয়েই যেন সৰ্বেসৰ্বা...তাৰ কথা মানে শিলৰ খুটি আনৰ কথা মানে ভগা লাঠি ,.... বুলি মূখতে বুৰবুৰাই ময়ো খিংখিঙিয়া হৈ ক্লাচৰ পৰা উলাই আহিলো অবুজনৰ দৰে |

বিঃ দ্ৰঃ এয়া মাত্ৰ এটি সৰু গল্প, শুনিবলৈ ভাল কৰিবলৈকে অলপ ৰহন সানি গল্পটি তৈয়াৰ কৰা হৈছে, এয়া কাৰোবাৰ প্ৰতি(গাঁৱৰ মানুহ) আঙুলী টোৱাই লিখা হোৱা নাই |